Nieuws

De omgekeerde wereld

Sociaal gedrag heet menselijk en asociaal gedrag honds. Zouden we dat niet om moeten keren?

Sinds ik voor mezelf ben begonnen als herplaatsingscoach voor honden, verbaas ik me nog meer dan vroeger over hoe mensen hun honden ‘verzorgen’, hoe onmenselijk het herplaatsen van honden soms verloopt, de idioot hoge bedragen die er voor honden worden gevraagd en over het gebrek aan kennis van honden bij hun eigenaren.Er zijn zo vreselijk veel mensen die geen flauw idee hebben wat ze met hun hond aan het doen zijn. Veel honden hebben daardoor (g)een hondenleven. En het vervelendste is nog, dat veel baasjes zichzelf in hun onbenul als mega hondenexpert beschouwen. Dat ik een hondenbaan heb, wist ik wel, “been there, done that, got the T-shirt”, maar dat het af en toe zo erg zou zijn, had ik niet verwacht. Ik geef wat voorbeelden:

Veel mensen met pups in huis weten zelfs de meest basale dingen niet over het opvoeden van hun hond. Ze stellen vragen op de sociale media waarvan je denkt; heb je je dan echt helemaal nul komma nul voorbereid op het feit dat er een pup in huis zou komen? Heel vaak lees je; Mijn pupje plast in huis, hoe maak ik hem zindelijk? Voor mij onbegrijpelijk dat een hondeneigenaar zich zoiets niet eens afvraagt voordat hij een pup in huis haalt. Maar misschien ben ik nu te streng. Dat zal niet de eerste keer zijn. Dierenliefde maakt je vaak streng ten opzichte van mensen die maar raak doen met hun dieren.

Een mevrouw schreef op Facebook, dat haar hondje -een klein Boomertje- zo bang is als ze hem wil borstelen, dat hij vaak naar de borstel hapt. Mevrouw vroeg om tips. Op zich is dat natuurlijk prima. Het antwoord van een ‘deskundige’ maakte echter dat mijn bloed ging koken: “je moet dat hondje gewoon stevig vasthouden als je hem wilt borstelen. Laat hem flink voelen wie er de baas is!” Het ergste is nog, dat de mevrouw die dit advies geeft, zelf ook een hondje heeft. Vermoedelijk eentje die ze niet meer hoeft te borstelen, omdat hij kaal is geworden van de zenuwen.

Nog zo ééntje: “Waar ontvlooien jullie je hondje mee? Ik doe dat iedere maand met middel X, maar hij wordt er steeds niet lekker van”. Op dat soort momenten begin ik rode vlekken op mijn armen te krijgen, die niet door vlooien, maar door zuigende hondeneigenaren veroorzaakt worden. Dan ben ik in staat, om hele nare dingen te gaan typen. Iedere maand? Je hondje is er iedere keer ziek van en toch ben je het middel al die tijd gewoon blijven geven?? Moeten fabrikanten van anti-vlooien middelen soms op hun verpakking zetten: “Dit middel is bedoeld om het vlooienprobleem op te lossen via het euthanaseren van vlooien en niet van uw hond zelf”.

En zo staan er dus honderden, duizenden voorbeelden op internet. Nou zijn mensen ook weleens het slachtoffer van hun baas, maar bij honden is het helemaal erg. Neem nou al die mensen die maar
bij een broodfokker of handelaar pups blijven kopen. Overal wordt gewaarschuwd om dat niet te doen en vooral goed op te letten waar je je pup koopt. Als de gekochte pup dan ziek blijkt te zijn, spreekt men ineens wel kwaad over broodfokkers. Ik begrijp die mensen niet, alleen via echte dierenliefde krijg je gezonde, leuke pups en niet via opgefokt winstbejag.

Wat mij trouwens ook zeer frustreert, is dat er vaak niet eens gereageerd wordt op belangstellende reacties die mensen sturen, als ze interesse in een hond hebben die een nieuwe eigenaar zoekt. Of het nu particulieren zijn of stichtingen die een hond ter adoptie aanbieden, overal zie je dat hondse gedrag. Er worden honden ter adoptie gezet en dan staat er: “bij interesse stuur een pb of mail”. Dat doe je dan en vervolgens komt er geen enkele reactie. Niets, nada, nul. Het bijzondere is wel, dat toen ik op Twitter schreef, dat ik het jammer vond dat ik nog niets gehoord had na twee dagen, de stichting waar het over ging, ineens wel kon reageren en ik een niet zo’n vriendelijke mail kreeg. Blijkbaar is er wel tijd om op Twitter dingen te bekijken, maar niet om mails te beantwoorden van mensen die interesse in een hondje hebben. Terwijl het plaatsen van honden die verlangen naar een fijne baas toch op de eerste plaats hoort te staan dacht ik zo. Maar dat vindt helaas niet iedereen.

Wat ik ook bijzonder vind, is dat er regelmatig berichten op internet staan van mensen die een nieuwe eigenaar voor een hond zoeken, zonder daarbij ook maar de minste informatie over het dier te geven. Bijvoorbeeld; “Mijn vader is overleden en zijn hond is nu bij ons thuis. Het is te druk in ons gezin dus we zoeken een nieuwe plek voor de hond. Bij interesse stuur een pb of mail”. En dan komen er onvoorstelbaar genoeg reacties zoals; “De hond mag wel naar mij komen hoor”. Hoe de hond reageert op andere honden of katten, op kinderen, op vreemde mensen, op auto rijden, aan de riem lopen, of bij alleen thuis zijn, staat nergens te lezen. Maar ze weten wel dat ze die hond willen hebben. Chiwawa of Deense Dog maakt niet uit. Alsof het gehakt is…..

De hondenwereld is een bizarre wereld. Pas ajb goed op als je je in die wereld begeeft. Maar al te vaak word je er gebeten of beetgenomen. En maar zelden door de hond.

Wilma de Joode

Iedere 2 weken schrijf ik een blog voor BARFmenu.nl  

Instructeur 1 behaald

Van 20 t/m 25 jan ben ik naar de Martin Gaus academy geweest voor de opleiding Instructeur 1. Op vrijdag 25 jan was het examen. Fijn om te kunnen melden dat ik geslaagd ben voor de opleiding.

Op bezoek bij de dagopvang 14-02-2020

Vanmiddag ben ik met 3 honden naar een dagopvang geweest waar ouderen samen komen. Een uurtje honden knuffelen en gezellig kletsen over honden en wat ik allemaal doe. Mijn honden en ik werden warm onthaald en het was erg gezellig. Eenmaal thuis waren de honden moe en zijn ze in een diepe verdiende slaap gevallen.